sprawowanie się

См. также в других словарях:

• sprawowanie — n I 1. rzecz. od sprawować. 2. to samo, co sprawowanie się Mieć piątkę ze sprawowania. Wzorowe, nienaganne sprawowanie. sprawowanie się rzecz. od sprawować się …   Słownik języka polskiego

• prowadzenie się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. prowadzić się. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} prowadzony przez kogoś tryb życia, sposób życia;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prosić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, proszę, prosićsi, proś, proszony {{/stl 8}}– poprosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwracać się do kogoś, nalegać, zwykle w sposób uprzejmy, dla… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• partia — ż I, DCMs. partiatii; lm D. partiatii (partiatyj) 1. «organizacja społeczna jednocząca swoich członków na podstawie programu politycznego (doktryny, ideologii) wyrażającego interesy określonych grup (klas, warstw) społecznych i dążąca do… …   Słownik języka polskiego

• prowadzenie — n I 1. rzecz. od prowadzić Prowadzenie dziecka na spacer. Prowadzenie domu, sklepu. Prowadzenie zajęć w szkole. Prowadzenie rozmowy. Drużyna polska objęła prowadzenie w wyścigu. 2. to samo, co prowadzenie się Kobieta lekkiego prowadzenia …   Słownik języka polskiego

• rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… …   Słownik języka polskiego

• świetlica — ż II, DCMs. świetlicacy; lm D. świetlicaic «placówka mająca tworzyć warunki dokształcania się i odpoczynku po pracy, zajęciach szkolnych i innych, w szkołach mająca również na celu sprawowanie opieki nad dziećmi; lokal, pomieszczenie takiej… …   Słownik języka polskiego

• obyczajowość — ż V, DCMs. obyczajowośćści, blm 1. «ogół powszechnie przyjętych, uświęconych tradycją obyczajów właściwych danemu środowisku» Obyczajowość staropolska, wschodnia. 2. «prowadzenie się, sprawowanie, moralność; sposób zachowania się, maniery,… …   Słownik języka polskiego

• panowanie — n I 1. rzecz. od panować. 2. «najwyższa władza, zwłaszcza w państwie o ustroju monarchicznym, zwierzchnictwo, rządy; sprawowanie rządów w kraju; okres sprawowania rządów przez panującego» Samowładne, okrutne panowanie. Zdobyć, objąć panowanie.… …   Słownik języka polskiego

• patronat — m IV, D. u, Ms. patronatacie; lm M. y 1. «roztoczenie, sprawowanie opieki nad kimś albo nad czymś; protektorat» Patronat młodzieży nad budownictwem. Objąć, sprawować nad kimś, nad czymś patronat. Być, znajdować się pod czyimś patronatem. 2. hist …   Słownik języka polskiego

• plutokracja — ż I, DCMs. plutokracjacji, blm 1. «forma rządów, sprawowanie władzy przez ludzi najbogatszych» 2. «warstwa społeczna składająca się z ludzi najbogatszych (niezależnie od ich pochodzenia)» Obracać się w kołach plutokracji. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego